Laryngologia

dr Krzysztof Cecherz, laryngolog, specjalista medycyny estetycznej

---

Jednym z najczęściej leczonych problemów w laryngologii jest obturacyjny bezdech senny

Obturacyjny bezdech senny to choroba polegająca na okresowych przerwach w oddychaniu, występujących podczas snu. Bezdechy powstają w wyniku wdechowego zapadania się części miękkich gardła, czemu szczególnie sprzyja nadmiar tkanki tłuszczowej zgromadzonej wokół szyi oraz wady w anatomicznej budowie górnych dróg oddechowych. Chorobę rozpoznajemy wówczas , kiedy przerwy w oddychaniu są dłuższe niż 10 sekund i kiedy zaburzenia oddychania występują w liczbie większej niż 5 zaburzeń na godzinę snu.

O obturacyjny bezdech senny (OBS) należy podejrzewać osoby z nadwagą, bądź otyłością, bardzo głośno chrapiące w czasie snu, u których osoby z rodziny zauważyły przerwy w oddychaniu (bezdechy). Chory w czasie bezdechu niejednokrotnie sinieje, wyraźnie się męczy próbując nabrać powietrze do płuc, co dopiero udaje się zrobić po przebudzeniu kończącym bezdech. Chorzy z OBS skarżą się na zmęczenie w ciągu dnia, kłopoty z koncentracją, a przede wszystkim trudną do opanowania senność. Potrafią wbrew woli zasnąć praktycznie w każdych warunkach. Bezdech może spowodować uszkodzenie serca i zaburzenia układu krążenia. Zaburzenia oddychania podczas snu mogą być przyczyną lub nasilać objawy już istniejących chorób, w tym nadciśnienia tętniczego, nadciśnienia płucnego, choroby niedokrwiennej serca (zwiększa ryzyko zawału), niewydolności serca, zaburzeń rytmu serca, nietolerancji glukozy, cukrzycy, zespołu metabolicznego, zaburzeń krążenia mózgowego (zwiększa ryzyko udaru). Może doprowadzać do zmniejszonego wydzielania testosteronu i obniżenia libido oraz do depresji.

Powody występowania bezdechu sennego:

• otyłość;
• nieprawidłowości w budowie górnych dróg oddechowych - przerost języka, wydłużenie podniebienia miękkiego, przerost migdałków podniebiennych, niedorozwój żuchwy;
• gruba, krótka szyja;
• niedoczynność tarczycy - powoduje osłabienie mięśni gardła i towarzyszy jej otyłość, które sprzyjają wystąpieniu bezdechu;
• palenie tytoniu - powoduje podrażnienie, obrzęk, stan zapalny w górnych drogach oddechowych;
• alkohol, środki nasenne - zmniejszają napięcie mięśni gardła.

Rozpoznanie

Rozpoznanie bezdechu sennego wymaga przeprowadzenia badania snu czyli polisomografii. Badanie trwa całą noc, podczas której stan pacjenta monitorowany jest przez zestaw czujników.

Metody leczenia

Leczenie operacyjne, stosowanie protezy powietrznej CPAP (BiPAP) lub specjalnego aparatu nazębnego.

Leczenie operacyjne zalecane jest u pacjentów, u których stwierdza się nieprawidłowości anatomiczne w zakresie górnych dróg oddechowych - skrzywienie przegrody nosa upośledzające jego drożność lub inne istotne nieprawidłowości.

---

Chrapanie również można skutecznie wyleczyć!

Chrapanie jest dźwiękiem powstającym wskutek wibracji miękkich części gardła, głównie podniebienia miękkiego i języczka.

Przyczyną w 80 proc. przypadków jest nadmierna wiotkość podniebienia. Powodem może być również przerost podniebienia, nasady języka i migdałków, a także anomalie w budowie nagłośni i strun rzekomych krtani, niedrożność nosa, wady zgryzu oraz otyłość i przerost tkanek miękkich szyi. Może wynikać również z alergii powodującej obrzęk ścian dróg oddechowych.

Chrapanie powoduje gorsze (nawet o 30 proc.!) dotlenienie organizmu, po przebudzeniu często odczuwa się ból głowy, osłabienie, przygnębienie i zmęczenie, problemy z koncentracją i zapamiętywaniem, senność w ciągu dnia, osłabienie libido. Dochodzą do tego konflikty, wynikające z ciągłego zakłócania snu innym śpiącym w pobliżu osobom.

Metody leczenia

W zależności od zlokalizowania przyczyny chrapania lekarz dobiera odpowiedni sposób leczenia tej dolegliwości. Współczesna laryngologia oferuje niezwykle skuteczne, mało inwazyjne zabiegi, które pozwalają pozbyć się chrapania raz na zawsze.

Pacjenci szybko odczuwają po nich ulgę, są mile zaskoczeni, że mogą znowu oddychać przez nos i nie chrapią.

---

Zdrowe zatoki

Zdrowe zatoki powinny być puste, naturalnie oczyszczać się z wydzieliny poprzez drożne ujścia. Chore są zamknięte, dochodzi do retencji (zalegania) śluzu, tworzą się polipy, torbiele, bolesne stany zapalne i inne powikłania.

Zatoki to wypełnione powietrzem i pokryte błoną śluzową przestrzenie, symetrycznie rozmieszczone po obu stronach czaszki w okolicy nosa.

Głównymi przyczynami stanów zapalnych zatok są wady budowy nosa i ujścia zatok, choroby błony śluzowej dróg oddechowych - w tym alergie i zaburzenia odporności organizmu. Ostre zapalenie zatok może przejść w zapalenie przewlekłe, któremu towarzyszą bóle głowy w okolicy nasady nosa, czoła, policzków, spływanie wydzieliny po gardle, zatkany nos lub katar trwający dłużej niż 6 tygodni.

Nawracające choroby zatok są jednym z najczęstszych problemów laryngologicznych. Obecnie dzięki nowoczesnym, małoinwazyjnym zabiegom można je skutecznie rozwiązać.

Aby rozwiązać ten nawracający problem laryngologiczny w wielu przypadkach wystarczy drobny, trwający kilkanaście minut zabieg, po którym pacjent wraca tylko parę godzin do pełnej sprawności, a potem już nigdy nie odczuwa przykrych dolegliwości.

W bardziej skomplikowanych przypadkach konieczne jest jednoczesne przeprowadzenie kilku zabiegów korygujących nieprawidłowości w różnych obszarach.

---

Wykonujemy następujące zabiegi

FEOZ (funkcjonalna endoskopowa operacja zatok) to minimalnie inwazyjny zabieg chirurgiczny, podczas którego usuwane są wszelkie przeszkody utrudniające napowietrzanie zatok. Wykonywany jest przez nozdrza, w znieczuleniu ogólnym, bez konieczności nacinania skóry twarzy. Dzięki zastosowaniu endoskopu i bardzo precyzyjnych instrumentów mikrochirurgicznych możliwe jest dokładne usunięcie zmian chorobowych (stanów zaplnych lub polipowych) i poszerzenie naturalnych ujść zatok. Pacjent, w zależności od zakresu zabiegu, może zostać wypisany przez lekarza prowadzącego tego samego dnia lub zostaje na noc w klinice pod obserwacją. Można w ten sposób zoperować wszystkie zatoki przynosowe.

Konchoplastyka to zabieg zmniejszenia małżowin nosowych, którego celem jest poprawa drożności jam nosa, zmniejszenie nasilenia kataru i częstości infekcji górnych dróg oddechowych. Pomocna przy leczeniu chrapania i OBS. Obecnie konchoplastyka najczęściej wykonywana jest metodą chirurgii radiofalowej, przy uzyciu apartu Celon. Zabieg wykonywany ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Efekt zabiegu konchoplastyki radiofalowej zwykle następuje w pełni po około dwóch tygodniach.

Septoplastyka czyli korekcja przegrody nosa: zabieg wykonuje się gdy skrzywiona przegoda nosa (wada może być wrodzona lub po urazie) utrudnia prawidłowy przepływ powierza w drogach oddechowych. Dzięki septoplastyce możliwe jest całkowite przywrócenie prawidłowej formy oddychania. Zabieg ten przeprowadzany jest na znieczuleniu ogólnym, bądź miejscowym. Wykonywane jest niewielkie nacięcie wewnątrz nosa, po czym odchylana jest błona śluzowa. Następnie zdeformowane fragmenty przegrody są usuwane bądź w miarę możliwości prostowane. Zabieg kończy się założeniem specjalnych płytek, które mają zadanie stabilizujące oraz zapobiegają zrostom. Płytki usuwane są po 7-14 dniach od zabiegu. Po tym zabiegu nie pozostają sińce, ani nie powstaje opuchlizna w okolicach oczu. Septoplastyka bywa łączona z operacją endoskopową zatok przynosowych i konchoplastyką czyli zabiegiem polegającym na zmniejszeniu objętości małżowin nosowych dolnych.